Partytury codzienności

Ilona Trybuła

Niektóre synonimy słowa codzienność:
„[…] rutyna, banalność, powszedniość, jednostajność, typowość, pospolitość, bezbarwność. A także „rzeczy i sprawy codzienne, zwykłe; też cecha takich rzeczy i spraw.” (Słownik Języka Polskiego PWN)

 Ale idąc dalej, robi się ciekawiej...
„Termin „codzienność” w naukach społ. ma wiele znaczeń. N. Elias (1978) wyróżnia ich 8: 1) codzienność jako antynomia święta; 2) codzienność jako rutyna; 3) codzienność jako styl życia mas; 4) codzienność jako dzień pracy (w szczególności robotnika); 5) codzienność jako wydarzenia małej wagi, nieistotne, codzienne, potoczne; 6) codzienność jako życie prywatne; 7) codzienność jako obszar naturalnych, spontanicznych, „prawdziwych” przeżyć; 8) codzienność (świadomość potoczna) jako symbol myślenia naiwnego, ideol., fałszywego. W. Bergmann (1981) [……] podkreśla fakt pominięcia przez Eliasa znaczeń związanych z fenomenologicznymi analizami problemu codzienności. Uzupełnia klasyfikację Eliasa o dodatkowe 4 znaczenia: 1) codzienność jako obszar działania i doświadczeń, fundament innych sfer życia człowieka; 2) codzienność jako świat dostępny dla każdego, w którym wszyscy mają zbliżone kompetencje działania i zasoby; 3) codzienność jako obszar, którego charakter jest każdorazowo zależny od określonej jednostki lub grupy społ.; 4) codzienność jako jedna z dziedzin rzeczywistości. Zestawienie to pokazuje jak różnorodną problematyką zajmują się badacze codzienności.”

I jeszcze dalej, i jeszcze ciekawiej...
„Codzienność jest ujmowana jako świat w nastawieniu naturalnym (kategoria teoret. stworzona przez fenomenologa M. Schelera opisująca stan świadomości w świecie codziennych praktyk). [….] Codzienność jest ujmowana w sensie fenomenologicznym jako świat przeżywany i traktowana jako fundament wszystkich form aktywności celowych, włącznie z nauką”. (Encyklopedia PWN, opracowanie: Sławomir Mandes)

A także codzienność to w każdej sekundzie moje „tu i teraz”. 
Jest to czas, który nie wraca , więc warto go przeżyć (a nie stracić np. czekając)
Czy naprawdę codzienność jest aż tak nieatrakcyjna?
Bardzo ją lubię i doceniam, ale bywa też prawdziwie nieznośna i żmudna.
Z niej i w niej dzieją się rzeczy niezwykłe („40 lat pustyni i cztery fajerwerki”).

„Partytury codzienności” to trzeci spektakl w cyklu „Partytury uważności”, poprzednie to: „Piękno jak powietrze", „Wszystko, co jest, wydarza się teraz”.

Koncepcja i choreografia: Ilona Trybuła
Taniec, choreografia na żywo: Aleksandra Bożek-Muszyńska, Agata Jędrzejczak,Paweł Grala, Oscar Randolph Mafa 
Muzyka na żywo: Michał Górczyński
 

Po spektaklu zapraszamy do foyer Teatru Maska na spotkanie z twórcami.