Zadanie składa się z szeregu elementów mających na celu wytrącenie uczestników projektu z pułapki stereotypowego postrzegania teatru. Skupimy się m.in. na przełamywaniu takich schematów: „teatr lalek to teatr dla najmłodszych”, „teatr to przede wszystkim słowo”, „do teatru trzeba dorosnąć”, „teatr dla dzieci powinien podejmować bezpieczne tematy”, „dysfunkcja wyklucza z uczestnictwa w teatrze”. Powtarzającym się motywem będzie próba skomunikowania się poza warstwą słowną. Poszukamy twórczego sposobu na komunikowanie się - m.in.poprzez ruch.

W ramach projektu odbywa się szereg warsztatów

1) Dwutygodniowe warsztaty dla młodzieży (lipiec 2017).
Warsztaty ukończyło 26 osób. Punktem wyjścia do pracy były utwory Szekspira – odeszliśmy jednak od ich warstwy słownej, wyrażone w nich emocje starając się oddać w inny sposób. Zajęcia odbywały się w trzech grupach, prowadzonych przez instruktorkę teatralną i instruktorkę tańców dworskich Natalię Kozę, tancerkę i choreografa – Magdalenę Widłak oraz aktora Kamila Dobrowolskiego. Zajęcia obejmowały elementy ruchu kreatywnego, improwizacji, podstaw tańca salonowego, tańca współczesnego, teatru przedmiotu, podstaw tradycyjnej komedii dell’arte oraz języka migowego. Warsztaty odbywały się przez dwa tygodnie od poniedziałku do piątku (4 godziny dziennie).

2) Warsztaty dla dzieci i rodziców
W okresie wrzesień – listopad odbyły się cztery spotkania warsztatowe dla dzieci w wieku 3-6 oraz rodziców, oparte na ruchu kreatywnym. Miały one za zadanie w sposób twórczy spojrzeć na zabawę z dziećmi. Warsztaty były zaproszeniem i wprowadzenie najmłodszych w świat rytmu, ruchu i dźwięku. Ich cel to kształtowanie wrażliwości muzycznej i wyobraźni ruchowej, wszechstronny rozwój i twórcze, aktywne wykorzystanie czasu. Zajęcia prowadzone były przez Natalię Kozę (teatrolog, instruktor teatralny) i Annę Gunię (animator kultury, tancerka, instruktor tańca, performerimprowizator, instruktor Improwizacji Tańca, Ruchu i Symboliki ciała oraz Eksperymentalnego Teatru Tańca „Extathe”, dyplomowany instruktor tańca terapeutycznego w Polskim Stowarzyszeniu Choreoterapii)

3) Warsztaty z tworzenia audiodeskrypcji i warsztaty dla wolontariuszy - asystentów osób z niepełnosprawnością wzroku
We wrześniu – przygotowując się do kolejnego etapu zadania, czyli spektakli z audiodeskrypcją – zorganizowaliśmy trzydniowe warsztaty z tworzenia audiodeskrypcji. Warsztaty poprowadził Robert Więckowski– dziennikarz, redaktor kulturabezbarier.org, doktorant ISD na wydziale kulturoznawstwa SWPS, inicjator i kierownik badań socjologiczno-kulturowych „Sztuka nie do zobaczenia” poświęconych audiodeskrypcji do dzieł plastycznych. Uczestnikami warsztatów byli pracownicy Podkarpackich instytucji kultury (poza pracownikami Teatru Maska m.in. Muzeum-Zamek w Łańcucie, Muzeum Historyczne m. Rzeszowa, Muzeum Dobranocek, BWA Rzeszów) i Uniwersytetu Rzeszowskiego. Została utworzona także 10-osobowa grupa wolontariuszy asystentów osób z niepełnosprawnościami, dla których Robert Więckowski przeprowadził szkolenie dotyczące niepełnosprawności wzroku.

4) Pokazy spektakli z audiodeskrypcją i tłumaczeniem na PJM
Zaprezentowane tytuły to „Bambusowa księżniczka” reż. Nori Sawa, „Tylko jeden dzień” reż. Jacek Popławski i „Teraz tu jest nasz dom” reż. Anna Retoruk. Osoby z niepełnosprawnością wzroku mogły skorzystać z asysty wolontariusza – ułatwiającego dotarcie do teatru i poruszanie się po nim i możliwości dotykowego poznania przed spektaklem scenografii, rekwizytów i lalek.

5) Zeszyty metodyczne
W ramach projektu przygotowano zeszyty metodyczne do spektakli o trudniejszej tematyce: („Teraz tu jest nasz dom”, „Tylko jeden dzień”, „Romeo i Julia)” W natłoku pracy dydaktycznej spektakle te są często pomijane lub potraktowane bardzo wyrywkowo. Zeszyt metodyczny ma być integralną całością procesu zapoczątkowanego przez uczestnictwo w spektaklu teatralnym, jego kontynuacją. Rozpoczynając od zbioru ćwiczeń zawartych w zeszycie, nauczyciel może poznać przemyślenia swoich uczniów, otworzyć ich na dialog na dany temat, a także sam otrzymuje instrukcję, jak o spektaklu rozmawiać, które kwestie są kluczowe w zrozumieniu istoty płynących z niego treści.

Dofinansowano ze środków Narodowego Centrum Kultury w ramach programu Kultura - Interwencje 2017